Bi+ redacteuren stellen zich voor, Sa Xi Hamilton is Nederlands van Chinese afkomst en schrijft ook voor de Wijdekerk, een christelijke organisatie die opkomt voor gender en seksuele diversiteit.

Mijn naam is Sa Xi, ik ben 22 jaar, geadopteerd, van Chinese afkomst, christen en bi.

Op mijn derde ben ik geadopteerd en kwam ik naar Nederland. Ik heb me altijd erg Nederlands gevoeld. Ook mijn Chinese uiterlijk relateer ik amper met Chinees. Ik denk gewoon: wat ik nu zie, dat ben ik: Sa Xi. Mijn biologische ouders heb ik nooit gekend. Ook de reden waarom ik ter vondeling ben gelegd, heb ik nooit geweten. In China is het vinden van biologische ouders en het achterhalen van informatie rondom de adoptie erg moeilijk.

Ik herinner me al vanaf jongs af aan iets voor vrouwen te voelen, alleen begreep ik die gevoelens toen nog niet. Tussen mijn 18e en 20e zei ik tegen de omgeving dat ik lesbisch was, omdat mijn aantrekking tot vrouwen toen heel sterk was en dat makkelijker voelde. Maar omdat ik merkte dat mijn aantrekking tot mannen bleef, durf ik me sinds kort te identificeren als bi. Ik omschrijf mijn bi+ zijn als dat ik me in ieder geval zowel romantisch als seksueel aangetrokken kan voelen tot zowel cisgender mannen en cisgender vrouwen. Met transgender en non-binaire mensen heb ik dusver nog weinig ervaring.

Op mijn 16e bekeerde ik me tot het christendom en bewoog ik me binnen de evangelische beweging. In mijn zoektocht liet ik uiteindelijk de kerk en de evangelische gemeenschap los. Het voelde niet gezond om mijn oriëntatie vanwege mijn geloof te moeten ontkennen. Ik voelde me letterlijk lichamelijk ziek worden. Inmiddels ervaar mijn christen zijn als een persoonlijke band met God en voel dat God wil dat ik ben wie ik ben. Volgens mij mag ik uit liefde een relatie aangaan met zowel een man als een vrouw, zolang ik maar van diegene houd. Mijn geloof en mijn bi+ zijn gaan voor mij dus hand in hand.

Toen ik voor het eerst tegen mijn ouders zei dat ik misschien (ook) op meisjes val, zei mijn moeder: ‘Volgens mij is iedereen wel een beetje bi.’ Ook mijn vader reageerde heel aardig en accepterend. De reactie van mijn ouders gaf mij veel steun; en was ook een belangrijke stap naar mijn eigen acceptatie.

Evangelische en orthodoxe christenen baseren hun oordeel over seksuele oriëntatie vaak op wat er letterlijk in de bijbel geschreven staat. Daarin staat onder andere in dat mannen niet mogen slapen met mannen, zoals ze bij een vrouw slapen. Mijn eerste directe confrontatie was met een man die vrijuit sprak over een lesbische gospelzangeres. Hij vond dat zij zichzelf geen christen mocht noemen, omdat ze lesbisch is. Daar ben ik toen ontzettend van geschrokken.

Vaak merk ik dat er achter de negatieve reacties meestal te weinig kennis is over bi+, ook bij lesbische vrouwen. Zo kreeg ik op bijvoorbeeld op verwijtende toon van een vrouw te horen, dat haar ex-vrouw bi was, verliefd werd op een man en met hem verder ging. Ze zei dat ze nooit meer een relatie met een bi+ vrouw wilde. Daar zit natuurlijk heel veel verdriet achter.

China is in veel opzichten nog een traditionele samenleving en de sociale druk in China is heel hoog. Trouwen en kinderen krijgen wordt als geluk gezien, anders ben je in de ogen van de samenleving een mislukkeling. Dus hoor je vaak verhalen over homo mannen die dan maar met lesbische vrouwen trouwen om de familie gerust te stellen. Het lijkt me erg lastig om bi+ te zijn in China.

Momenteel schrijf, interview, blog en vertaal ik ook als vrijwilliger bij stichting Wijdekerk. Wijdekerk is een christelijk platform, dat zich inzet voor een veilige en warme omgeving voor christelijke lhbtiq+ mensen (lesbisch, homo, bi+, transgender, intersekse en queer). Zo organiseert deze organisatie bijeenkomsten en woont lhbtiq+ gerelateerde evenementen bij. Op hun website maakt Wijdekerk de acceptatie van kerken in Nederland zichtbaar door deze kerken op de Nederlandse kaart te zetten. Ben je ook christen en bi+, je vindt die kaart hier

Wil je een artikel van mij lezen waar ik dieper op mijn geloof inga, klik dan hier

Bi+ redacteuren stellen zich voor, Laura Dijksman woont in Amerika en heeft een persoonlijke definitie van bi.

Toen ik 16 was werd ik ontzettend verliefd op een meisje. Dat is het moment dat ik me realiseerde dat ik eigenlijk altijd óók gevoelens voor meisjes had gehad, maar dat ik ze nooit als dusdanig had herkend. Ik kende alleen de binaire tegenstelling van hetero en homo. Ik viel op jongens, ik was daarom zeker niet lesbisch. Dat betekende dat ik gewoon hetero was, en ik was niet verliefd op meisjes, dat was uhm… vriendschap. Ofzo. Blijkbaar. Tot dat ene meisje dus.

Niet dat er iets op tegen was om homo of lesbisch te zijn; ik had een oom die “van de verkeerde kant was” zoals dat toen nog heette, en die nam naar verjaardagen gewoon zijn vriendjes mee. Maar ik had nog nooit gehoord van iemand zoals ik, die van meisjes EN jongens hield. Niet dat ik er anders op werd behandeld, ik was er na een kortdurende relatie met dat meisje vrij open over dat ik óók op meisjes viel en met ze vree, en ik heb er van niemand ooit een onvertogen woord over gehoord.

Een tijdje na mijn scheiding in 2005 wilde ik wel weer daten, maar in eerste instantie ging ik alleen met mannen uit. Ik wist wel dat ik seks met vrouwen lekker vond, maar wou ik wel een relatie met een vrouw? De stap om met vrouwen te gaan daten was dus groot en heel eng. Met angst en beven heb ik toen op één datingsite de optie “biseksueel” aangekruist. En dat, lieve lezers, is de eerste keer geweest dat ik mezelf bi noemde. Tada!

Bi+

Een jaar of zeven geleden ben ik via Facebook het bi-activisme ingerold. Ik woonde inmiddels in Amerika, en ik raakte betrokken bij BiNet, een Amerikaanse bi-vereniging. Daar zijn heel wat discussies over de definitie van bi gevoerd. Er bleken heel veel verschillende vormen van bi-zijn te bestaan, en hoe vang je dat nou eigenlijk in een definitie?

BiNet gebruikte een “gemeenschapsdefinitie”, de meest basale gemeenschappelijkheid van alle bi’s: “aangetrokken tot meer dan één gender”, en allerlei variaties hierop.

Dat zette mij aan het denken. Als dat nou de gemeenschapsdefinitie is, kunnen we dan ook zeggen dat er een persoonlijke definitie bestaat? En hoe zou die er dan uitzien? Na veel nadenken en schrijven hierover, zowel voor BiNet als later voor Quora, denk ik dat binnen bi-zijn een aantal aspecten een rol spelen:

1. Tot hoeveel genders ben je aangetrokken?

Anders dan bij monoseksuelen (mensen die maar tot één gender aangetrokken zijn) zijn onze aantrekkingen verspreid over meerdere genders. Voor sommige mensen zijn dat alleen mannen en vrouwen, voor anderen alleen mannen en mensen die zich als mannen presenteren, voor weer anderen zijn dit mannen, vrouwen, en alle variëteiten van non-binaire mensen, en allerlei andere combinaties.

2. Overlappen je romantische aantrekkingen de seksuele en hoever dan?

Onze romantische aantrekkingen zijn niet altijd gelijk aan onze seksuele aantrekkingen. Je kunt dit zien als twee of meer schalen (het aantal is afhankelijk van de genders waartoe je aangetrokken bent) waarbij de wijzertjes niet persé gelijk zijn. Sommige mensen hebben een ruimere romantische aantrekking dan een seksuele, anderen precies andersom, voor anderen is het wel bijna hetzelfde maar niet helemaal, en voor anderen is er helemáál geen overlap.

3. Speelt gender (expressie) een rol in je aantrekkingen?

Voor sommige mensen speelt gender (expressie) een grote rol in hun aantrekkingen. Voor anderen speelt het geen rol van betekenis.

4. Zijn je aantrekkingen stabiel of fluïde?

Voor de meeste mensen zijn hun aantrekkingen stabiel, voor sommige mensen fluctueert het, in grotere of kleinere mate, over langere of kortere tijd.

Als het antwoord op 1 en 3 is “alle” en “nee geheel niet” dan kun je je naast bi ook pan noemen.

Mijn persoonlijke definitie werd dan als volgt:
1: aangetrokken tot alle genders
2: romantisch gelijkmatig aangetrokken tot alle genders, seksueel een beetje meer richting vrouwen en androgyne mensen, hypermasculiene mannen zijn voor mij niet seksueel aantrekkelijk
3: romantisch gezien maakt gender me niets uit, seksueel gezien wel
4: mijn aantrekkingen zijn stabiel.

Dus dat is mijn persoonlijke vorm van bi-zijn.

Wat door al deze gedachten ook is veranderd is de manier waarop ik de gemeenschapsdefinitie zie. Ik vind het tweede aspect ook belangrijk voor onze oriëntatie, en dat is waarom ik zelf tegenwoordig altijd de definitie geef als “romantisch EN/OF seksueel aangetrokken zijn tot meer dan één gender.”

Ik vind het persoonlijk fijn dit zo bedacht te hebben. De algemene beschrijving is zo wijd, het kan zo onbestemd voelen. Met deze beschrijving voel ik me heel erg gekaderd. Niet in een hokje gepropt, maar verwarmd en gekoesterd.

Er valt nog veel meer te zeggen en schrijven over bi-zijn. Ga ik ook doen. Een volgende keer haha. Nu ga ik de buurtpoes aaien, mijn dagelijkse poezenshot