Man (hij/hem), twintiger, educatieve sector
Op een plek werken die in lijn is met mijn waarden
Fijne, accepterende sfeer
Sinds ongeveer 1,5 jaar werk ik bij een huiswerkbegeleidingsbedrijf. Tussen collega’s en ook met mijn twee bazen is de sfeer heel chill, wat ik eigenlijk niet had verwacht bij zo’n baan. De bazen hebben heel veel vertrouwen in de werknemers en we kunnen heel zelfstandig werken. Ik denk dat die houding echt zorgt voor de fijne, accepterende sfeer die er is. Leidinggevenden spelen daarin een grote rol. Ik merkte hier zodra ik binnenkwam dat mensen erg geïnteresseerd zijn in elkaar en dat er ruimte is om over privédingen te praten.
Openheid en uitwissing
Ik ben naar veel collega’s toe heel open over mijn biseksualiteit. Als we het over het weekend hebben dan vertel ik gewoon dat ik naar een queer feest ben geweest of met een jongen op date ben geweest. Er zijn ook andere collega’s die queer zijn, dus dat helpt wel heel erg. Sommige collega’s hadden in het begin wel de indruk dat ik alleen op mannen viel. Op een gegeven moment heb ik het dus wel expliciet gemaakt bij sommige collega’s, omdat ik wist dat ik als homo werd gezien. Collega’s reageerden daar ook fijn op door te zeggen: ‘ik had het eigenlijk niet gedacht, goed dat je het hebt gezegd’ of ‘oh ja, ik moet dat eigenlijk helemaal niet zo aannemen’. Dat is fijn als ze dat zo zien. Door die aannames gebaseerd op vooroordelen wordt mijn biseksualiteit namelijk een stuk uitgewist. Dan vind ik het goed om, in lopende gesprekken, er soms een punt van te maken en te zeggen: ‘ik ben biseksueel’.
‘Door die aannames gebaseerd op vooroordelen wordt mijn biseksualiteit namelijk een stuk uitgewist. Dan vind ik het goed om, in lopende gesprekken, er soms een punt van te maken en te zeggen: ‘ik ben biseksueel’.’
Toch zoek ik wel uit met welke collega’s ik het wel of niet over bepaalde dingen heb, omdat ik weet dat sommigen het niet begrijpen. Er is bijvoorbeeld één collega die vaak neerbuigend is tegenover andere mensen. Van hem zou ik geen positieve reactie verwachten, dus zou ik het niet met hem willen bespreken. Als hij ernaar zou vragen zou ik er wel open over zijn, maar het zou nu niet iets zijn wat ik zomaar zou delen. Ik wil wel comfortabel zijn wanneer ik het over zulke dingen heb, want het is natuurlijk erg kwetsbaar. Het is een deel van je identiteit.
Verademing om zo’n leidinggevende te hebben
Bij mijn omgang met de leerlingen denk ik ook meer na over wat ik vertel. Als ik een biologiehoofdstuk aan het uitleggen ben, zorg ik er wel voor dat ik bepaalde accenten neerleg. Bijvoorbeeld ‘dit staat hier zo beschreven, maar het kan ook anders’. Of als een leerling nog een onderwerp voor een presentatie voor maatschappijleer zoekt, dan draag ik ook verschillende thema’s aan vanuit mijn positie.
Wat helpt is dat mijn baas homo is en daar ook naar de leerlingen toe heel open over is. Dan vertelt hij bijvoorbeeld ‘mijn man heeft deze taart gebakken’. Dat was een verademing om zo’n leidinggevende te hebben. Hij geeft zo’n fijne, informele sfeer en zijn openheid geeft ook een soort erkenning. Soms ben ik namelijk bang dat kinderen iets over mij gaan vragen, maar doordat mijn baas er super open over is, maakt dat het voor mij veel makkelijker. Je ziet aan hem dat hij heel erg zichzelf is en dat is een voorbeeld voor mij: ‘hij is zichzelf dus dan kan ik dat ook zijn’. Die representatie betekent veel voor me. Ik ben ook steeds expressiever geworden naarmate ik daar langer ben, omdat ik zie dat het allemaal wordt geaccepteerd.
In lijn met mijn waarden
Ik vind het belangrijk om op een plek te werken die in lijn is met mijn waarden. Ik wil niet op een plek werken, vooral als je daar 40 uur in de week werkt, waar ik mezelf constant moet verantwoorden en bang moet zijn of op mijn tenen moet lopen. Dat is heel belangrijk in de plekken waar ik wil werken.
‘Ik vind het belangrijk om op een plek te werken die in lijn is met mijn waarden. Ik wil niet op een plek werken, vooral als je daar 40 uur in de week werkt, waar ik mezelf constant moet verantwoorden en bang moet zijn of op mijn tenen moet lopen.’
Ik weet niet of ik in een sollicitatiegesprek over mijn eigen seksuele oriëntatie zou vertellen, maar ik zou wel meer vragen naar hoe zij met dat soort dingen omgaan. Ik zou dan bijvoorbeeld vragen: ‘Dit staat in jullie inclusiebeleid en diversiteitsbeleid, maar hoe zorgen jullie dat het echt werkt?’ Vaak wordt diversiteit al wel in vacatures beschreven, maar omdat het nu een soort gestandaardiseerd ding is, zie ik daar niet heel veel waarde in. Het beleid kan er zijn, maar het gaat om de werkelijkheid. Ik zou dus liever echt met mijn eigen ogen zien wat de diversiteit is binnen een organisatie. Ik wil dan graag de mensen zien die er werken, maar het meest belangrijk zijn de waarden van de organisatie.
Ik denk dat deze waarden vooral bottom-up moeten komen. Je kan als organisatie natuurlijk wel effect hebben op de waarden in je organisatie door trainingen of visies, maar het moet toch vooral gedragen worden vanuit de werknemers.
‘Door kennis over te dragen en te delen maak je mensen bewust dat het niet zo zwart-wit is en dat er veel verschillende ervaringen kunnen bestaan.’
Veel aannames en weinig kennis
Seksuele oriëntatie en diversiteit is een groot deel van mijn leven. Ik denk daar veel over na en het is iets waar ik graag over praat. Ik wil daarom graag met collega’s op een level zitten waar je daar open over kan praten. Het is fijn als er niet te veel aannames worden gedaan, wat heel lastig is want iedereen heeft aannames. Ik vind nieuwsgierigheid fijn, positieve nieuwsgierigheid. Zeker omdat ik denk dat rondom bi+ identiteiten nog weinig kennis is en er vooral veel aannames zijn. Door kennis over te dragen en te delen maak je mensen bewust dat het niet zo zwart-wit is en dat er veel verschillende ervaringen kunnen bestaan. Bij homoseksualiteit wordt al veel aan die aannames gesleuteld, maar dat is bij bi+ niet het geval. Daarom mag er zeker meer aandacht zijn voor bi+.