Labels voor jezelf kunnen kracht geven

door redactie | 21 maart 2023 | community, intersectionaliteit

Aisha (zij/haar) is vrijwilliger bij Bi+ Nederland. Ze is onderdeel van Team Kennis en Team Diversiteit & Inclusie. Daarnaast helpt ze ook mee met het organiseren van de jaarlijkse Bi+ Dag.

“Wie ben ik?” Een vraag die we onszelf allemaal wel eens hebben gesteld. Zoals over seksuele oriëntatie: tot wie voel ik mij aangetrokken en hoe noem ik dat dan? Maar er zijn meer onderdelen van identiteit waar deze vraag over kan gaan. En als je eenmaal de deur open hebt gegooid voor het ene, welke andere deuren zijn er dan nog meer? Identiteitsontwikkeling: een belangrijk thema voor bi+ mensen en Bi+ Nederland. Voor mij was het een persoonlijke zoektocht, waarmee ik meer moed en rust heb gevonden.

Door Aisha Sie

Labels voor jezelf kunnen kracht geven

Als puber was ik er he-le-maal klaar mee: opzouten met al die labels. Als geboren en getogen Nederlandse van Chinees-Indonesische afkomst had ik genoeg ervaring met aannames die over mij heen werden gestort van buitenaf. Ik was direct herkenbaar als “anders” dus ik had maar te dealen met dat label. En vooral met de interpretatie die andere personen daarbij hadden. Dus in mijn rebelse tienerjaren besloot ik “gewoon mezelf” te zijn, een poging om anderen hun labels teniet te doen.

Pas veel later realiseerde ik mij: iets benoemen maakt het herkenbaar en tastbaar. Voor jezelf, maar ook voor anderen. Dat geldt voor heel veel dingen, maar zeker ook voor identiteit. Door iets wat jij persoonlijk ervaart een concreet woord te geven, ben jij niet alleen met die ervaring. Dat woord helpt om dat deel van jezelf uit te leggen aan een ander zonder het wiel opnieuw te hoeven uitvinden hoe je dat omschrijft.

Oftewel: taal is kracht. “Al die letters” in de queer gemeenschap zijn een weergave van onze taal, onze gedeelde woordenschat. Die woordenschat is ons geschenk van empowerment aan elkaar om onszelf en anderen te herkennen én erkennen. Zo zien jonge vrouwen zichzelf steeds vaker niet meer als hetero en gebruiken allerlei labels, blijkt uit recent onderzoek in het Verenigd Koninkrijk. En het vermoeden is: mogelijk lukt dit juist door die snelle ontwikkeling van taal rondom seks en seksualiteit.

Over dit ontzettend interessant onderzoek volgt binnenkort een apart artikel!

Queer genoeg
Mijn zoektocht naar identiteit met bijbehorende taal vond vooral plaats in de zomer van 2019. Al tientallen jaren beschouwde ik mezelf als “een beetje bischierig” maar ook “niet echt queer”, alleen maar een “ally”. Ik had namelijk nul praktijkervaring met vrouwen, alleen mijn huidige partner – een cis hetero man. Maar vlak voor mijn 35e verjaardag, ging ik toch op zoek naar andere vrouwen met datzelfde gevoel. Google bracht mij naar een blog waarin ik las (vertaald uit het Engels):

“Dit is het belangrijkste wat ik heb geleerd: ik bepaal zelf wat ik voel en hoe ik dat voel. Ook al ben ik samen met een man, dat betekent niet dat ik vrouwen niet leuk kan vinden. En hoe kan ik weten dat ik vrouwen leuk vind zonder dat ik intiem ben geweest met een vrouw – tja, ik vond jongens leuk voordat ik er eentje had gezoend. Waarom kan ik meiden niet leuk vinden zonder er eentje te zoenen? Ik heb geen zij-aan-zij vergelijking nodig om te weten tot wie ik mij aangetrokken voel.”

Bam. Dat was ik ook. Zo kwam ik de term “bi+” tegen via Bi+ Nederland, met meer mensen die deze ervaring deelden. Daardoor vond ik de moed om te zeggen: ja, ik ben bi+.

En voor mij was dat op dat moment genoeg: andere mensen zoeken wellicht meer specifieke termen zoals panseksueel. Maar juist de openheid van bi+ als parapluterm voor iedereen die valt op meer dan één geslacht, met alle ruimte voor diversiteit daarbinnen, voelde voor mij juist goed.

…en toch…
Zomer 2022. Drie jaar lang bleef stiekem meer aan mij knagen. Bi+ was toch niet helemaal genoeg, want dat zegt alleen iets over: tot wie voel ik mij aangetrokken? Ik kwam een nog bredere woordenschat tegen die mij weer deed nadenken. Op de (Engelstalige) AVENwiki vond ik namelijk woorden die het aseksualiteit spectrum omschreven, waarmee ik mijzelf een nieuwe vraag stelde: hoe(veel) voel ik mij aangetrokken en op basis waarvan? En op de (ook Engelstalige) Gender Wiki vond ik woorden die het gender spectrum omschreven, waarmee ik mijzelf ook de vervolgvraag stelde: welk gender ben ik zelf nou eigenlijk?

Die woorden hielpen mij enorm, omdat ik vóór deze zoektocht altijd al het gevoel had van “anders” zijn, meer dan hetgeen waar anderen mij mee bestempelden. Allemaal dingen die ik onder het “gewoon mezelf” had gestopt. Maar omdat ik het zo vaag had gehouden wegens de aannames van anderen, had ik het ook vaag gehouden voor mijzelf. Het benoemen van deze onderdelen van wie ik ben gaf mijzelf kracht: er is geen grotere kennis dan zelf-kennis.

Dus: wie ben ik?
Eerst even dit: wie weet hoe onze gedeelde woordenschat zich verder ontwikkelt in de toekomst. Misschien kom ik dan nóg betere woorden tegen. Maar voor nu ben ik een Nederlandse bi+ gray-ace demigirl (zij/haar) van Chinees-Indonesische afkomst. Zowel “gray-ace” als “demigirl” (Engelstalige links) bevinden zich ergens tussenin op respectievelijk het spectrum van aseksualiteit en het gender spectrum: breaking the binary op meerdere vlakken. Dat was voor mij mogelijk omdat bi+ zijn al de binaire monoseksualiteit (“je bent hetero óf je bent homo”) doorbreekt: dit gaf mij de ruimte om ook andere binaire aannames ter discussie te stellen.

Voor mij zijn deze labels geen hokjes: het een sluit het ander niet uit. Het zijn omschrijvingen van verschillende onderdelen van mijzelf. Daarom geeft het mij een mate van innerlijke rust om ze te hebben, om mezelf op dit diepgaande niveau te kennen. Ik hoop dat meer mensen deze rust kunnen vinden door op zoek te gaan naar woorden die bij hen passen.

Labels met aannames van anderen ontnemen onze kracht, maar labels voor jezelf kunnen juist kracht geven. Dat is wat de kracht van taal zou moeten zijn.

Meer weten over aseksualiteit: NOA – Nederlandse Organisatie Aseksualiteit
Meer weten over genderdiversiteit en non-binair zijn: Transgender Info

Queer genoeg: Onderzoek naar de verbinding van bi+ mensen met lhbti+, transgender en bi+ gemeenschappen

door Daphne | 25 januari 2023 | community, onderzoek

Daphne is projectmedewerker bij Bi+ Nederland en schreef voor de afronding van haar opleiding Politicologie haar Masterscriptie over de ervaringen van bi+ personen in lhbti+, transgender en bi+ gemeenschappen.

In 2022 schreef ik mijn Masterscriptie voor de afronding van mijn opleiding Politicologie en mijn stage bij Bi+ Nederland. In mijn onderzoek stelde ik de volgende vragen: In hoeverre voelen bi+ mensen zich verbonden met lhbti+, transgender en bi+ gemeenschappen? Hoe groot is de rol van de heteroseksuele en monoseksuele norm hierin en hoe beïnvloed dit het welzijn van bi+ mensen?

Door Daphne Hermsen

Queer genoeg: Onderzoek naar de verbinding van bi+ mensen met lhbti+, transgender en bi+ gemeenschappen

Uit eerder onderzoek is gebleken dat verbinding met een gemeenschap positieve gevolgen kan hebben voor het welzijn van gestigmatiseerde groepen, zoals bi+ mensen, omdat dit minderheidsstress kan verlichten. Echter, veel bi+ mensen vinden het moeilijk om een gemeenschap te vinden waar zij zichzelf kunnen zijn en waar hun bi+ oriëntatie wordt verwelkomd. Het bestaan van bi+ oriëntaties wordt nog veel ontkend, zowel in heteroseksuele als in lhbti+ gemeenschappen. In veel lhbti+ gemeenschappen heerst namelijk nog de monoseksuele norm, ofwel de verwachting dat iedereen slechts op één gender valt en dus hetero of homo is. Hierdoor worden bi+ mensen vaak uitgesloten en uitgewist in deze gemeenschappen. Veel bi+ mensen hebben daarom behoefte aan bi+ specifieke gemeenschappen, maar deze blijken voor velen nog moeilijk te vinden.

interviews en enquêtes

Om te onderzoeken wat de ervaringen van bi+ mensen in verschillende gemeenschappen zijn, heb ik vier bi+ mensen geïnterviewd en een enquête uitgezet in zes landen (Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk en Verenigd Koninkrijk). In deze interviews en enquêtes stelde ik bi+ mensen vragen over hun ervaringen met verbinding en inclusie in lhbti+, transgender en bi+ gemeenschappen.

Resultaten van mijn onderzoek laten zien dat de heteroseksuele en monoseksuele norm een negatieve invloed hebben op het welzijn van bi+ mensen. Resultaten laten ook zien dat verbinding met gemeenschappen hierin een belangrijke verlichtende rol kan spelen. Dit wordt versterkt wanneer een gemeenschap een ‘safe space’ is, waar bi+ mensen zichzelf kunnen zijn zonder lastig gevallen of uitgesloten te worden. De safe space biedt dan bescherming tegen dominante normen, zoals de heteroseksuele en monoseksuele norm. Antwoorden van bi+ mensen in de enquêtes en interviews laten zien dat zij lhbti+ gemeenschappen vaak niet als een safe space ervaren, vanwege de aanwezigheid van de monoseksuele norm. Deze norm uit zich onder andere door aannames en beschuldigingen rondom ‘queer genoeg’ zijn of ‘doorgaan voor hetero’. Vooral bi+ mensen in ogenschijnlijk heteroseksuele relaties ervaren veel uitsluiting in lhbti+ gemeenschappen. Lhbti+ gemeenschappen voelen daardoor nog vaak als homo/lesbische gemeenschappen, geven zij aan.

‘Belangrijk voor gemeenschappen is dus om een safe space te creëren die de diversiteit van de queer gemeenschap reflecteert, waar bi+ mensen vrij zijn om zichzelf te zijn en te uiten, zonder aannames, oordelen en exclusie.’

Omdat transgender gemeenschappen vaker buiten binaire normen treden, kunnen zij een safe space bieden voor bi+ mensen. Naast het doorbreken van normen rondom gender kan dit namelijk ook ruimte bieden voor bi+ oriëntaties.

Verder hebben bi+ mensen behoefte aan meer bi+ rolmodellen en gemeenschappen en een meer divers beeld van lhbti+ gemeenschappen.

Belangrijk voor gemeenschappen is dus om een safe space te creëren die de diversiteit van de queer gemeenschap reflecteert, waar bi+ mensen vrij zijn om zichzelf te zijn en te uiten, zonder aannames, oordelen en exclusie. De nadruk ligt dan op dat er niet één manier is om queer te zijn. Bi+ mensen zijn ‘queer genoeg’.

Wil je meer weten over mijn Masterscriptie, mail dan naar daphne@biplus.nl.

Zien zonder schaamte

door Robbert | 22 januari 2023 | community, empowerment, man

Veel verhalen van mannen met biseksuele gevoelens gaan over liefde, seksuele aantrekking, lust, woede en schaamte. Op hun reis naar zelfacceptatie is het doorzien van schaamte een belangrijke sleutel.

Robbert Nijziel is Bi+ coach voor mannen. Eind 2020 introduceerde hij zijn 8 stappenmodel, waar hij in zijn coachpraktijk mee werkt. Dit ervaringsmodel kan jou inspiratie geven voor hoe je jouw bi+ zijn een plek geeft in alle relaties in je leven.

Uit het grote Bi+ onderzoek blijkt dat Bi+ mannen meer dan vrouwen negatieve opvattingen hebben over hun eigen seksuele oriëntatie. Deze negatieve opvattingen uiten zich vaak in de vorm van een negatief zelfbeeld. Vaak komt hier ook schaamte om de hoek kijken. Schaamte vertelt je dat je de afkeuring van jezelf bevestigd ziet in de ogen van de buitenwereld. Het wijst ons vaak op wat we niet van onszelf mogen zijn. Veel biseksuele mannen ervaren dit in meer of mindere mate.

Daarom gaat deze blog over schaamte: wat is het, hoe schiet het wortel, waarom lopen sommige mannen erin vast en wat is de sleutel om je ervan los te maken. En eigenlijk gaat deze blog daarmee ook over hoe een seksuele voorkeur die afwijkt van de standaardnorm een geschenk kan worden als je leert zien zonder schaamte.

Je schaamt je…wat zegt dat?
Schaamte gaat over de behoefte en het verlangen OK te zijn in de ogen van de ander. De vraag is: laat ik mijzelf aan de ander zien zoals ik ben? Het heeft dan ook met ogen te maken. Schaamte is ontstaan doordat de ander met zijn ogen iets gezien heeft, waar je jezelf ongemakkelijk bij voelt.

‘Toen mijn vrouw ontdekte dat ik naar mannenporno keek schaamde ik me zo, dat ik niet wist hoe snel ik weg wilde, maar ik kon nergens heen….’ (Tom, 32 jaar)*

Het heeft te maken met zien en gezien worden. Het is een gezonde emotie die in de intimiteit van het contact met de ander om respect en grenzen vraagt. Het gaat over angst (‘blijf ik erbij horen?’) en over autonomie (‘mag ik mezelf zijn en mag ik mezelf laten zien?’). Er is niet te kiezen tussen mezelf zijn én erbij horen. Je hebt nu eenmaal het verlangen om erbij te horen én om jezelf te zijn.

Schaamte is een beweging naar boven
De ervaring van schaamte is het gevoel te kijk te staan op een moment dat we er niet aan toe zijn bekeken te worden. Schaamte is een kwestie van opklimmen. Misschien voelde je je betrapt. In de ogen van de ander(en) om je heen vond je geen bedding, geen greintje veiligheid, geen genade. In je lijf blijven was geen optie meer. Je bekken, je buik en zelfs je hart werden door schaamte onveilige plekken. Het liefst trok je je helemaal terug uit je eigen lichaam. Maar dat bleek niet zo simpel. Het wegvluchtende bloed, straalde als nooit tevoren in je gezicht.

‘Als ik op straat loop naast m’n vriendin en ik vang een blik van een andere man die wat langer blijft hangen, dan wil ik het liefst verdwijnen. Mijn lijf wordt dan vreemd voor me’ (Ronald, 44 jaar)*

Schaamte schiet wortel en wordt meteen bedekt
Schaamte is een verbazingwekkende emotie. Ze springt bliksemsnel tussen jezelf en de ander. Ogen van anderen die afstandelijk en beoordelend kijken, kunnen een vergiftigende schaamte oproepen: de ander is bepalend en jouw eigenheid verdwijnt.

Het moment zet je vast in een haast ondraaglijk gevoel van naakt zijn en veroorzaakt een ketting van lichamelijke reacties. Daarom is het ook niet zo verwonderlijk dat kleine jongens, pubers en jonge mannen, die dit gevoel één of meerdere keren hebben ervaren, besluiten dat ze dit nooit meer willen voelen.

‘In de aanloop naar mijn burn out, waren alcohol en junkfood mijn vrienden. Nu weet ik dat ik mijn gevoelens voor mannen hiermee verdrong’ (Theo, 52 jaar)*

Angst en eenzaamheid valt er overheen

Vanuit schaamte ga je kanten van jezelf verhullen en verheimelijken. Ongewild ondermijn je daarmee jezelf. Datgene wat je in de schaduw zet, haalt je uit je kracht. Je bent niet in staat meer om vol van het leven te genieten. Wat in eerste instantie een beveiliging lijkt, leidt tot een nieuwe angst: de angst om ontdekt te worden. Deze angst verraad je in je blik, je ademhaling en spanning in je lijf. En deze angst maakt eenzaam. Eenzaam en alleen.

‘Ik heb me tijdens mijn huwelijk zo eenzaam gevoeld. Ik deed er alles aan zodat niemand het zou ontdekken’ (Rob, 38 jaar)*

Opnieuw tevoorschijn komen is een eerste stap
De ogen van de ander, vroeger beoordelend met een vernietigende uitwerking op jouw eigenheid, blijken in een veilige setting juist de schaamte te kunnen helen. Wanneer de schaamte getuigenis krijgt, wordt het gemakkelijker om met deze gevoelens en met jezelf te zijn. Een veilige bedding, waarin onthuld gaat worden wat verborgen was, is daarin een eerste vereiste.

‘ik voelde me zo gesteund doordat we rug aan rug zaten en ik voor het eerst mijn verhaal kon doen, zonder je direct aan te hoeven kijken’ (Tom, 32 jaar)*

De ogen van anderen een plek geven
Schaamte heeft altijd te maken met de ogen van de ander, wie die ander ook is. Als jouw ogen besmet zijn met de ogen van anderen, dan ligt daar ook de sleutel voor de oplossing. Een opstelling helpt om de ogen van anderen een plek te geven.

Hij vertelt hoe schaamte zijn leven beheerst. Hoe zoveel mensen naar hem keken. De gemeenschap van het dorp waar hij is geboren, zijn vader die hem straf gaf als hij iets verkeerds deed en zijn beste vriend die hem onder de douche tijdens voetbal te kijk zette voor het hele elftal. In de oefening krijgen de ogen van de dorpsgemeenschap, zijn vader en zijn beste vriend en zijn voetbalteam een eigen plek… Hijzelf heeft ook een plek.

Bij het zien van al die ogen daalt er zichtbaar een rust in zijn lijf maar beneden. Hij draait naar zichzelf en zegt: ‘Pas nu kan ik zonder schaamte naar mezelf kijken: wat ben ik eigenlijk een mooi mens en ik hou van mannen én vrouwen tegelijk’ (Theo, 52 jaar)*

Zonder schroom verder
Het doorzien van schaamte is een belangrijke stap naar zelfacceptatie van biseksuele mannen. Ik hoop dat de ervaringen van andere mannen in deze blog herkenning bij je oproepen en dat je nieuwsgierig wordt naar wat jij kan doen om de vernietigende werking van schaamte aan te pakken. Dit maakt de weg vrij om jouw vorm van biseksualiteit te gaan leven. Vrij, vol en in verbinding met de mensen die je lief hebben.

Bij het opstellen van deze blog heb ik naast mijn eigen ervaring, geput uit meerdere bronnen.
Wil je meer weten, raadpleeg dan::
• Schaamte, zonder schroom en gene verder van Stephan Konrad Niederwieser
• Schaamte, uit Passe-partout van Wibe Veenbaas en Morten Hjort, Phoenix Opleldingen
• Lust en Littekens van Herman Cools, zoektocht naar een eigen plek van mannen die van mannen houden

* De ervaringen die de mannen delen in dit artikel zijn geanonimiseerd om herkenbaarheid te voorkomen

Noot van de redactie: Robbert heeft het in deze blog over bi mannen en biseksualiteit omdat hij in zijn praktijk vooral mannen tegenkomt die deze woorden gebruiken om hun situatie aan te duiden. Bi+ is de verzamelterm voor iedereen die op meer dan één geslacht of gender valt. ‘Bi’ en ‘biseksualiteit’ worden veelal ingezet om een identiteit aan te duiden. De definitie van ‘bi’ en ‘biseksualiteit’ is wisselend. Vaak worden deze woorden begrepen als 50/50 – m/v, maar in de praktijk ligt het zelden zo scherp.

dit was de International Bisexuality Research Conference 2022

door redactie | 30 oktober 2022 | community, internationaal, onderzoek

Lika Brinkman zet zich als vrijwilliger bij Bi+ Nederland in voor onderzoek gerelateerde taken. Terwijl velen van ons aanwezig waren bij de Bi+ Dag, bezocht Lika de International Bisexuality Research Conference.

Zaterdag 24 september vond de International Bisexuality Research Conference plaats, de jaarlijks terugkerende online conferentie georganiseerd door de Bisexual Research Group. Tijdens de conferentie kwamen onderzoekers over heel de wereld hun onderzoek rondom bi+ presenteren. Daarnaast kregen ook bi+ activisten de ruimte om ervaringen en verhalen te delen.

Door Lika Brinkman

Niet slechts óver bi+ mensen, maar vooral mét en dóór bi+ mensen.

De conferentie had een goed gevuld programma, van 9.30 uur ’s morgens tot 22.00 uur ’s avonds, met meer dan 60 sprekers. Verspreid over de hele dag waren er meer dan 500 bezoekers uit vijf verschillende continenten aanwezig. De combinatie van presentaties over onderzoek met daarin een focus op theorie en data, en het horen van verhalen over geleefde ervaringen van bi+ mensen maakte dat dit een conferentie was waar onderzoek en praktijk bij elkaar kwamen. Er werd niet slechts gesproken óver bi+ mensen, maar vooral ook mét en dóór bi+ mensen.

Een mooie weerspiegeling

De conferentie bestond uit zes rondes aan panels, afgewisseld met 5 rondes voor keynote sprekers. De onderwerpen van de panels en keynotes waren zeer divers. Zo ging het over representatie in de media, geschiedenis, zichtbaarheid, gemeenschap, mentale gezondheid, politiek en activisme, relaties en monogamie, mannelijkheid, en onderzoekspraktijken. Wat mij opviel in het taalgebruik, is dat veelal de term ‘bi+’ werd gebruikt. In de presentaties werd ook veel gesproken over verschillende seksuele identiteiten binnen de koepelterm ‘bi+’, zoals biseksualiteit, queer en panseksualiteit. Verder was het mooi om te zien dat in veel presentaties aandacht werd besteed aan kruisende identiteiten (intersectionalities) en onderbelichte groepen binnen de bi+ gemeenschap, zoals bi+ mensen van kleur, bi+ mensen die religieus zijn, en bi+ mannen. Tot slot was er een interessante scheiding te zien tussen onderzoekers die meer een focus hadden op het definiëren van biseksualiteit, en onderzoekers die argumenteerden tegen dit hokjes denken. De diversiteit aan sprekers, thema’s en perspectieven zorgden ervoor dat het geen eenzijdige conferentie was, wat ook een mooie weerspiegeling is van de bi+ gemeenschap als diverse gemeenschap.

Ik neem jullie graag mee in een aantal uitspraken die mij zijn bijgebleven van enkele presentaties die ik heb bijgewoond. Om te beginnen bij de eerste keynote spreker, Hafsa Quereshi (bi+ activist bij Stonewal, VK) die diens ervaring en verhaal met ons deelde. Een van hun uitspraken die mij is bijgebleven is dat “niemand hoeft te hebben geleden of te lijden om te mogen zijn wie ze zijn, en om zich hiervoor uit te spreken”. Deze uitspraak is bij mij blijven hangen omdat het een belangrijke herinnering is dat iedereen unieke ervaringen heeft, en dan elke ervaring even belangrijk is. Hoe ‘moeilijk’ of ‘makkelijk’ iemand het heeft (gehad) , hoeft hierin geen rol te spelen.

‘Niemand hoeft te hebben geleden of te lijden om te mogen zijn wie ze zijn, en om zich hiervoor uit te spreken’

Hierna heb ik de presentatie van Dr. Zori Paul (onderzoeker Marquette University, VS) bijgewoond, die vertelde over haar onderzoek naar bi+ vrouwen van kleur en micro-bevestigingen (micro-affirmations). Deze micro-bevestigingen zijn kleine uitspraken en gebaren waarmee iemands identiteit bevestigd wordt, die opeengestapeld een groot positief effect kunnen hebben op de ontvanger ervan. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld bij het vragen naar iemands relatiestatus, te vragen of die persoon een partner heeft, in plaats van een vriendin of vriend. Uit Zori haar onderzoek bleek dat de internalisering van bi-negativiteit kan verminderen als mensen onderdeel zijn van een gemeenschap waarin bewust en expliciet rekening gehouden wordt met de inclusie en erkenning van bi+ seksualiteiten.

De dag sloot ik af met de presentatie van keynote spreker Dr. Rosie Nelson (onderzoeker University of Bristol, VK), over ‘bi-privilege in passing’. Er wordt vaak aangenomen dat bi+ mensen het ‘privilege’ hebben om door te kunnen gaan als heteroseksueel (passing), waardoor zij de discriminatie en stigmatisering kunnen vermijden waar homoseksuele mensen mee te maken hebben. Rosie betoogde dat dit op geen enkele manier een privilege is. Het laat juist zien hoe machtsstructuren zoals de heteroseksuele norm en de monoseksuele norm ervoor zorgen dat de legitimiteit van bi+ seksualiteiten niet wordt erkend. Rosie eindigde met de boodschap dat deze machtsstructuren het echte probleem zijn, en dat die doorbroken moeten worden: “vecht naar boven, niet naar benden”.

Dit was slechts een greep van de verschillende onderwerpen die aan bod zijn gekomen tijdens de conferentie. Voor diegenen die graag meer willen weten over de panels en de sprekers heb ik goed nieuws. Alle opgenomen panels en keynotes zijn terug te kijken via het YouTube kanaal van The Bisexual Research Group. Houd hun website in de gaten voor updates. Op de website is ook meer informatie te vinden over het programma en de sprekers.

Terugblik op de Bi+ Dag 2022

door Sara | 22 oktober 2022 | community

bi+ dag 2022:

1 van 1 miljoen

WhatsApp Image 2022-09-24 at 12.24.16 PM

Een primeur: de allereerste offline Bi+ Dag! Op zaterdag 24 september verzamelden zich een honderdtal deelnemers bij DUS in Utrecht voor een dag vol workshops, ontmoetingen, en herkenning. Sara schreef een kort verslag over de dag zelf.

Het regenachtige weer zorgde voor een lange binnenkomst; (regen)jassen ophangen, workshoptickets halen, en lange kennismakingsgesprekken met koffie. Ook niet vreemd dus dat er bij de check-in tijdens de opening antwoorden zoals ‘doorweekt’ en ‘koud’ verschenen. Qua emoties waren mensen enthousiast maar vonden sommigen het ook wel spannend. Na een openingswoord van directeur Barbara Oud nam dagvoorzitter Tirsa With het over.

Het regenachtige weer zorgde voor een lange binnenkomst; (regen)jassen ophangen, workshoptickets halen, en lange kennismakingsgesprekken met koffie. Ook niet vreemd dus dat er bij de check-in tijdens de opening antwoorden zoals ‘doorweekt’ en ‘koud’ verschenen. Qua emoties waren mensen enthousiast maar vonden sommigen het ook wel spannend. Na een openingswoord van directeur Barbara Oud nam dagvoorzitter Tirsa With het over.

Met een positieve en energieke insteek startte Tirsa met het panel van de dag. Het panel ging over diverse ervaringen van bi+ personen, in dit geval de ervaringen van Nicole Römer, Marischka Verbeek, Laurens Zevenbergen, en Robbert Nijziel.

Er kwamen veel verschillende onderwerpen aan bod: wat je positief vindt aan bi+ zijn, maar ook waar je tegenaanloopt. De panelleden praatten heel open, gaven ook advies aan het publiek, en beantwoordden vragen. Na afloop gaven veel deelnemers aan dat ze zich konden vinden in het panel, soms tot (positieve) ontroering toe.

Er kwamen veel verschillende onderwerpen aan bod: wat je positief vindt aan bi+ zijn, maar ook waar je tegenaanloopt. De panelleden praatten heel open, gaven ook advies aan het publiek, en beantwoordden vragen. Na afloop gaven veel deelnemers aan dat ze zich konden vinden in het panel, soms tot (positieve) ontroering toe.

Na een korte koffiepauze startte de eerste workshopronde. Deze bestond uit de volgende workshops: newbi+, polyamorie, toegankelijkheid, bi+ mannelijkheid, en diversiteitskaarten. Velen kozen voor de workshop polyamorie, en er zat ook een grote groep bij de newbi workshop. “Ik vond het fijn om voor het eerst bi+ mensen te ontmoeten” zei één van de deelnemers over de newbi workshop. Bij de workshop toegankelijkheid creëren leerde één deelnemer dat “toeganklijkheid niet alleen gaat over de locatie van event”.

Op de workshopronde 1 volgde meteen de lunch. De locatie DUS had een uitgebreid aanbod met o.a. vegetarische worstenbroodjes. Ook wisten veel deelnemers de stand van Savannah Bay, de feministische boekenwinkel van Utrecht, te vinden. Omdat het zo gezellig was, moesten sommige deelnemers zich haastten naar de volgende workshopronde.

De newbi+ workshop keerde terug in deze ronde, vergezeld door vier andere workshops: shibari (touwenbondage), bi+:de basis, improviseren, en grenzen stellen. Vooral bij shibari bleven deelnemers lang hangen. Bij bi+: de basis hadden veel deelnemers naast vragen ook suggesties voor Bi+ Nederland. Bij de improversen workshop kwam iedereen sneller los dan verwacht. Tijd voor de sluiting van de dag.

Tijdens de check-in bij de afsluiting vond men de dag ‘inspirerend’, ‘leerzaam’, ‘gezellig’. Daarnaast gaf het publiek ook aan veel fijne mensen ontmoet te hebben, en dat de dag eigenlijk te kort was! Illustrator Jessy Wong heeft de dag nog samengevat in een illustratie met enkele mooie quotes zoals ‘ik voel me hier gezien, ik kan zijn wie ik ben’. Ik sluit me aan bij de volgende zin uit de mentimeter: ‘voor herhaling hervatbaar’.

Tot volgend jaar!