Ik ben een queer non-binaire onderzoeker, en ik geloof dat onderzoek begint met nieuwsgierigheid en vragen stellen. Zo is het voor mij begonnen. Iets meer dan 6 jaar geleden was ik met mijn vrienden aan het praten (allemaal queer). We deelden verhalen over coming out en zelfontdekking, toen mijn vriendin, die bi+ is, uitlegde dat coming out “het niet waard was”. Omdat ik gewend was op een binaire manier te denken, was ik nieuwsgierig waarom mijn vriendin het niet de moeite waard vond om uit de kast te komen. Ik werd geconfronteerd met mijn eigen veronderstellingen over biseksualiteit en de zeer reële stigma en uitdagingen waarmee bi+ mensen kunnen worden geconfronteerd. Omdat ik altijd al begaan was met het welzijn van queer mensen, werd mijn belangrijkste onderzoeksfocus bi+ onzichtbaarheid en de implicaties ervan op de geestelijke gezondheid. Sindsdien ben ik medeplichtig aan het opkomen voor de bi+ mensen die ik liefheb in mijn leven en voor de bi+ gemeenschap in zijn geheel, die allemaal deel uitmaken van mijn queer familie. De bi+ mensen in mijn leven, waartoe ik nu ook behoor, hebben me in staat gesteld om in een vollere versie van mezelf te stappen.
Charlie gebruikt als voornaamwoorden die/hen.
