Jopie (hen/hun/die/diens) is 32 jaar en werkt als content marketeer en ervaringsdeskundige. Hen heeft een blog over autisme en ADHD en geeft lezingen. In diens vrije tijd houdt Jopie van schilderen, haken en andere creatieve bezigheden.
Ontdekking van biseksualiteit
Ik heb in mijn leven heel erg last gehad van compulsory heterosexuality (de verwachting vanuit de samenleving dat heteroseksualiteit de enige mogelijke seksuele identiteit is red.). Dus ik dacht altijd dat ik hetero was. Maar op een gegeven moment merkte ik ook wel dat ik crushes begon te krijgen op mensen die geen man zijn. Toen werd het mij eigenlijk al snel duidelijk dat ik biseksueel ben. Ik twijfelde er ook niet over dat ik alleen op vrouwen zou vallen, ik wist ook zeker dat ik op mannen kon vallen. Die ontdekking van biseksueel zijn is dus ook niet iets waar ik lang mee heb geworsteld. Het is voor mij ook wel meer een soort neutraal gegeven, het is gewoon een onderdeel van wie ik ben. Toen ik begin 20 was, had ik weinig queer mensen om mij heen. Het hebben van meer queer mensen in mijn omgeving had denk ik in mijn zoektocht kunnen helpen. Ik wist wel dat biseksualiteit bestond, ik groeide namelijk op in Amsterdam, in best wel een open omgeving. Dus het was voor mij altijd al wel normaal geweest dat er biseksuele mensen bestaan. Maar dat ik daarbij kon horen, dat had ik toen nooit gedacht. Tegen de tijd dat ik echt klaar was om uit de kast te komen als biseksueel had ik al een relatie met de man met wie ik nu nog steeds een relatie heb. Ik heb het altijd wel lastig gevonden dat ik nooit echt een relatie heb gehad met een niet-man. Dat voelt voor mij wel als een gemiste kans.
Neurodivergent, non-binair en biseksueel
Ik heb eigenlijk mijn hele leven – en dat komt denk ik ook omdat ik autistisch ben – gender een beetje op andere golflengte beleefd dan andere mensen. Ik denk dat mijn biseksualiteit hier ook wel mee samenhangt. Ik denk dat omdat ik autistisch en ADHD’er ben dat ik op een andere manier naar de wereld kijk. Misschien dat ik daarom eerder arbitraire regeltjes afwijs. Dingen die anderen normaal vinden zijn voor mij niet zo vanzelfsprekend. Het voelt ook een beetje verstikkend om mij in sociale en culturele hokjes te moeten plaatsen. Non-binariteit geeft mij de vrijheid om die regeltjes af te wijzen. Ik hoef niet per se hypervrouwelijk of hypermannelijk te zijn. Ik kan gewoon doen wat ík wil, ik hoef me niet te conformeren aan gendernormen. Dat geeft me een soort vrijheid. Ook biseksueel zijn geeft mij een vrijheid en rust om niet aan een bepaalde verwachting te hoeven voldoen. Uiteindelijk ben ik natuurlijk gewoon één persoon, en al die dingen zijn een soort van mishmash geworden die zeker met elkaar te maken hebben.
“Biseksueel zijn geeft mij vrijheid en rust om niet aan een bepaalde verwachting te hoeven voldoen.”
Zichtbaar zijn als bi persoon
Ik bezocht een vriendin in Londen twee keer voor een week. Tussen die bezoeken was zij uit de kast gekomen als gay, en realiseerde ik dat ik gevoelens voor haar had. De tweede keer durfde ik haar te vertellen dat ik bi ben. Ik was toen 23 of 24 jaar oud. Daarna heb ik het op een gegeven moment een keer mijn ouders verteld. Maar mijn pa vergeet het gewoon elke keer. Ik heb ook al heel lang een relatie met een man, al zeven jaar, en ik heb nog nooit een relatie gehad met iemand die geen man is. Het is daardoor iets wat een beetje op de achtergrond raakt bij anderen. Het is geen geheim, maar veel mensen op werk bijvoorbeeld weten het toch niet. Dus wat dat betreft ben ik een soort van closeted. Dat voelt niet altijd chill, maar het is soms ook wel weer fijn want het behoedt je ook voor haat. Ik ben op een gegeven moment mijn blog begonnen (@neuro.elfje). Hier schreef ik in eerste instantie anoniem om het over non-binair en biseksueel zijn te kunnen hebben. Het hielp om dit in het begin anoniem te doen, zodat anderen dan niet gelijk conclusies konden trekken op basis van hoe je eruitziet. Op een gegeven moment ging ik die anonimiteit uit omdat het publiek van mijn blog groeide en ik mij realiseerde dat ik zo meer kon bereiken. Ik denk dat het echt belangrijk is om als queer persoon, en ook als biseksueel persoon, zichtbaar te zijn. Biseksualiteit heeft namelijk ook gewoon ontzettend veel gezichten. Je hebt biseksuelen zoals ik, die nog nooit een relatie hebben gehad met een vrouw of non-binair persoon. En, je hebt biseksuelen die alleen maar relaties hebben met mensen van hun eigen gender. Die zijn natuurlijk allebei even valide, maar je moet ze wel kunnen zien. Uiteindelijk moet het voor jou wel veilig zijn om zichtbaar te zijn, maar als het kan is het denk ik erg waardevol voor anderen binnen de queer gemeenschap. Het had mij ook geholpen als dit zo was.
“Als je veilig zichtbaar kan zijn, is het erg waardevol voor anderen binnen de queer gemeenschap.”
Van alleen naar omringd door queer mensen
Ik ben eigenlijk altijd wel erg alleen geweest in mijn ontdekking van biseksueel en non-binair zijn. Pride-evenementen bijvoorbeeld, die zijn vaak erg ontoegankelijk voor autistische mensen en mensen met een fysieke handicap. Het is vaak druk en je moet lang blijven staan. Dat gaat voor mij niet. Ik heb daardoor nooit echt het idee gehad dat ik deel heb uitgemaakt van de queer gemeenschap, ondanks dat ik dat wel wil. Ik ben wel vorig jaar voor het eerst naar een lokale Pride-viering in Zaandam geweest, en dat was heel erg leuk. Sociale media platforms zijn dan voor mij ook fijne plekken om queer gemeenschap te vinden. Bijvoorbeeld door lid te worden van bepaalde Facebookgroepen, of door te zoeken naar bepaalde content op TikTok en Instagram. Op die manier kan je makkelijk in contact komen met andere queer mensen door bijvoorbeeld een reactie achter te laten bij iemand. Sinds mijn autismediagnose ben ik meer goede vrienden aangegaan met andere neurodivergente mensen. Toevallig waren veel van hen ook queer. Op die manier ben ik dus ook bevriend geraakt met meer queer mensen. In die vriendengroep heb ik mij heel erg thuis gevoeld, en dat heeft mij ook wel geholpen om mijn non-binair zijn meer te accepteren. Ik zou dan ook anderen die hun seksualiteit of genderidentiteit aan het ontdekken zijn meegeven om je te omringen met gelijkgestemden waar je jezelf bij kan zijn, waar je je de kans kan krijgen om daadwerkelijk te ontdekken en te experimenteren. Hoe meer je je omringt met mensen die je ondersteunen, hoe beter je je daarmee bezig kan houden.
