Sascha (hij/hem) is 34 jaar en een transman die zich, naast meer zichtbaarheid en acceptatie voor bi+ personen, inzet voor verbetering in de zorg voor trans personen.
Zoektocht van seksualiteit in relatie tot gender
De zoektocht naar mijn seksuele identiteit is erg gepaard gegaan met de zoektocht naar mijn genderidentiteit. Toen ik zo’n jaar of 11 of 12 was, en ik mij nog identificeerde als meisje, begon ik te merken dat ik jongens wel knap vond. Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik meisjes ook wel leuk vond. In die ontdekkingsfase dacht ik al vrij snel dat ik misschien bi zou zijn. Een paar jaar later identificeerde ik mij, in ieder geval op romantisch vlak, toch als lesbisch. Ik voelde mij namelijk niet op mijn gemak als ik aan het daten was met een man. Toen ik op mijn vijfentwintigste in transitie ging kwam ik erachter dat dit ongemakkelijke gevoel kwam door de manier waarop mannen mij toentertijd zagen, namelijk als vrouw. In relaties met vrouwen kon ik iets meer de tomboy zijn, waardoor ik mij ook prettiger voelde in die relaties. Doordat ik mij later comfortabeler in mijn lichaam voelde kwam er ruimte om mijn seksuele identiteit verder te ontdekken, en kwam ik er uiteindelijk achter dat ik toch bi ben.
“Doordat ik mij comfortabeler in mijn lichaam voelde kwam er ruimte om mijn seksuele identiteit verder te ontdekken, en kwam ik er uiteindelijk achter dat ik bi ben.”
Romantische en seksuele aantrekking
Nadat ik in transitie ging heb ik mij nog een tijd als heteroseksueel geïdentificeerd, omdat ik dacht dat ik mij toch alleen aangetrokken zou voelen tot vrouwen. Ik had al wel lange tijd seksuele gevoelens voor jongens, maar ik was – en ben – nog nooit verliefd geweest op een jongen. Ik wist toen nog niet dat er verschillende aantrekkingsvormen mogelijk zijn. Een aantal jaar geleden leerde ik dat bi+ meer een parapluterm is voor veel verschillende vormen van aantrekking en seksuele oriëntaties, en besefte ik mij dat dit wel bij mij past. Ik was biseksualiteit als seksuele identiteit al wel meer aan het onderzoeken, maar dit was wel echt een moment van bevestiging. Het voelde ook meteen heel goed om onderdeel te zijn van zo’n grote en diverse groep mensen. En nu denk ik alleen maar, meer liefde is meer beter. Dat je openstaat voor het liefhebben van mensen, ongeacht het gender is natuurlijk niet iets wat je kan kiezen, maar het is wel mooi dat het er kan zijn.
“Openstaan voor het liefhebben van mensen ongeacht hun gender is niet iets wat je kan kiezen, maar wel mooi dat het er kan zijn”
Onderzoek je gevoelens
Ik voelde lange tijd een soort weerstand voor mijn gevoelens naar jongens toe, dus daar deed ik toen niets mee. Het mij erg heeft geholpen om de keuze te maken alle gevoelens die ik heb er te laten zijn. Zo keek ik soms naar een knappe jongen en dacht ik ‘dit moet ik niet doen’. Op een gegeven moment ben ik begonnen met het uitdagen van mezelf door eens uit te proberen wat er zou gebeuren als ik met een jongen zou gaan flirten, en daarna te reflecteren hoe ik mij daarbij voelde. Zo ontdekte ik in die tijd ook datingapps waarbij je minder gebruikelijke seksuele oriëntaties op kan geven zoals bijvoorbeeld hetero- of homoflexibel. Dus als je dan nog niet helemaal zeker weet hoe de vork in de steel zit maar wel interesse hebt om dat te ontdekken, kan dat wel een hele fijne manier zijn. Ik zou ook anderen graag willen meegeven dat als je vermoedens hebt dat je bi+ bent, maar je daar op de een of andere manier soort van weerstand tegen voelt, dat het heel goed is om na te gaan waar die weerstand precies vandaan komt. Vaak komt het vanuit een bepaalde visie naar jezelf. Ik denk dat het dan goed is om te gaan onderzoeken hoe je daarmee kan experimenteren en met mensen erover kan praten. Als je een kant van jezelf niet accepteert, dan vindt het op een gegeven moment op zijn eigen manier wel zijn weg. Ik denk dat het fijn is als je dat op een manier kan doen die verenigbaar is ook met de rest van je leven. Zelfacceptatie – je gevoelens toe laten en daarmee experimenteren – is daarom erg belangrijk in die zoektocht naar jezelf.
“Het mij erg heeft geholpen om op een gegeven moment de keuze te maken alle gevoelens die ik heb er gewoon te laten zijn”
Openheid over biseksualiteit
Op werk ben ik er niet heel open over dat ik trans ben, of dat ik bi ben. Ik denk dat ik toch een bepaalde angst heb dat mensen mij niet zouden accepteren zoals ik ben. Wat betreft familie ben ik eigenlijk na mijn twaalfde nooit meer opnieuw uit de kast gekomen. Mijn familie is gelukkig erg open-minded, dus het zou voor hun geen probleem zijn, maar het is gewoon minder een ding om het erover te hebben omdat ik al lange tijd een relatie heb. Losgezien daarvan zal het altijd wel een onderdeel uitmaken van mijn leven, en ben ik er eigenlijk altijd wel mee bezig. Doordat ik binnen sommige contexten niet volledig open ben, of kan zijn, over mijn gender- en seksuele identiteit voelt het toch alsof ik een stuk van mezelf ontken. Toen ik in transitie ging heb ik via internet veel contact gezocht met andere trans mensen. Sindsdien heb ik langzaamaan steeds meer queer mensen ontmoet. Inmiddels zijn veel van mijn vrienden queer, bij hen kan ik ook volledig open zijn. Mijn ervaringen delen met andere queer mensen heeft mij erg geholpen in mijn zoektocht, omdat ik zo herkenning en bevestiging kon vinden. Ik zou mijn queer vrienden daarom ook wel mijn rolmodellen noemen, door de manier waarop zij hun identiteit navigeren.
