Patricia Wit is vrijwilliger bij Bi+ Nederland als o.a. fotograaf, grafisch ontwerper en editor. Dit stuk verscheen oorspronkelijk in het Engels op haar persoonlijke blog op 11 januari 2022.
Ik kom niet van hier en ook niet van daar. Ik ben half om half, opgegroeid in te veel culturen om er één de mijne te noemen.
Althans, de eerste dertig jaar van mijn leven was het enige constante aan mij dat ik een meid was die gek was op jongens. Daarna begon een kleurrijker hoofdstuk.
Toen ik dertig jaar oud was, begon een nieuw deel van mij naar buiten te komen. Ik was voor het eerst gefascineerd door een vrouw tijdens het kijken naar The L Word, de originele serie. Ik begreep niet waarom of hoe ik deze gevoelens had. Toen ik opgroeide, was ik altijd verliefd op minstens twee jongens tegelijk (volgens mijn moeder).
Dit was echter de eerste keer dat ik een persoon van hetzelfde geslacht leuk vond.
Ik had het geluk om destijds in Madrid te wonen, een stad waar ik zonder aarzelen mijn gevoelens kon verkennen. Hoewel ik nog erg nieuw was in deze wereld, besloot ik op een koude dag in januari 2009 om naar een lesbische bar te gaan. Hier had ik mijn eerste zoen met een dame. Het was een goede zoen, en mijn gevoelens tot dusver leidden me langs een prachtig regenboogkleurige weg. Zozeer als ik profiteerde van de tijd dat ik er nog woonde, het moment dat ik wegging, was het alsof dat deel van mij nauwelijks bestond.
Mezelf verstoppen
Toen ik naar Chili verhuisde, had ik het gevoel dat ik iets moest verbergen dat nog in de ontdekkingsfase was. Hoewel ik een keer een andere vrouw leuk vond, kwam er nooit iets uit. Als het om mannen ging, merkte ik dat ik leefde met de overtuiging dat het beter was om alleen te zijn dan in slecht gezelschap. Ik voelde me tot niemand aangetrokken, man noch vrouw.
In 2018, toen ik het bijna had opgegeven, bevond ik me weer in Europa en realiseerde ik me dat er een plek was waar ik weer mezelf kon zijn en het deel kon verkennen dat er al bijna tien jaar eerder uit wilde.
Het masker afzetten
Het kostte me echter twee jaar en het begin van een pandemie om terug naar Nederland te verhuizen. Het is hier dat ik, ook al is het voornamelijk online voor nu, anderen heb ontmoet zoals ik. Ik kon eindelijk dat masker afzetten.
Toen ik arriveerde, zocht ik een plek met mensen met wie ik me kon identificeren. Ik kwam op een website van een organisatie genaamd Bi+ Nederland, en nadat ik de quiz op de pagina had gedaan, wist ik dat ik de plek had gevonden waar ik mezelf kon zijn. Na een online meetup en een workshop gevolgd te hebben, werd ik langzaamaan een deel van hun wereld als vrijwillige fotograaf en grafisch ontwerper, en zij werden een deel van de mijne.
Voor mijn sociale leven sloot ik me aan bij een groep genaamd Queer Nerds, waar ik meer mensen zoals ik vond. Door lid te worden van deze groep is mijn wereld nog meer opengegaan.
Vertegenwoordiging
Een van de dingen die ik me realiseerde naarmate ik meer betrokken raakte bij mijn nieuwe gemeenschap, is dat hoewel er langzaamaan meer vertegenwoordiging is, ik nog steeds het gevoel heb dat er meer verhalen kunnen worden verteld, daarom wilde ik je het mijne vertellen.
Ik heb me sinds 2009 geïdentificeerd als biseksueel, maar een vast label plakken op hoe ik me voel, klopt niet. Ik leer elke dag iets nieuws over mezelf. Dus dat vermeende etiket dat ik de ene dag op mezelf zou plakken, kan de volgende dag veranderen.
Omdat we onszelf in de wereld willen zien, hebben we meer vertegenwoordiging nodig in de boeken die we lezen en de media die we consumeren.
Dus om dit ontdekkingsverhaal af te sluiten, laat ik je achter met twee boeken die ik aanbeveel, met biseksuele personages erin.
Boeken
- De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo, door Taylor Jenkins Reid
- The Boy in the Red Dress, door Kristin Lambert
Er zijn er meer en ik heb een lange lijst die ik nog moet lezen. Ik zal bij een andere gelegenheid proberen een artikel te schrijven over biseksuele representatie in boeken en de media, maar voor nu is dit het.
Hoewel dit geen coming-out verhaal was, maar een verhaal van zelfontdekking, hoop ik dat ik door mezelf naar buiten te brengen anderen laat zien dat ze niet alleen zijn.
