Maak écht bi+ inclusief onderzoek mogelijk.

Maak écht bi+ inclusief onderzoek mogelijk.

De lhbtiqa+ monitor is een stap terug.

Ruim 1,7 miljoen mensen vallen op meer dan een gender. En al deze mensen hebben in ieder geval één ding met elkaar gemeen: ze lopen tegen de monoseksuele norm aan. Dat wil zeggen, de norm in de maatschappij dat je maar op één gender hoort te vallen.

In onder andere het Grote Bi+ Onderzoek (bi+ survey onderzoek en bi+ kwalitatief onderzoek) zien we dat mensen die op meer dan één gender vallen, gedeelde ervaringen hebben met deze norm. Zij geven bijvoorbeeld aan dat ze graag willen dat hun seksuele oriëntatie serieuzer wordt genomen.

Willen we de ervaringen van deze mensen goed in beeld kunnen brengen én de situatie verbeteren, dan is het belangrijk om in onderzoek uit te vragen tot wie mensen zich aangetrokken voelen. Want, goed inclusief onderzoek vormt de basis voor effectief beleid.

Nog geen maand geleden kwam er goed nieuws vanuit het CBS. Daar werd de vraag naar aantrekkingskracht leidend voor de analyse in de Veiligheidsmonitor, met als gevolg betere cijfers over bi+ mensen.

Het is dan ook jammer om te constateren dat de nieuwste lhbtiqa+ monitor niet bi+ inclusief is. Deze monitor (een andere monitor dan de Veiligheidsmonitor) wordt elke twee jaar in opdracht van de Staatssecretaris voor emancipatie uitgevoerd. En hij vormt de basis voor veel kennis over de verschillende groepen onder de lhbtiqa+ paraplu.

Tot twee jaar geleden lag deze monitor in handen van het SCP, maar dit is de eerste keer dat hij wordt uitgevoerd door Movisie, Panteia en Ipsos I&O. Op veel punten is de monitor herzien en dit was dan ook een grote kans om de monitor bi+ inclusief te maken.

stap achteruit

Maar in deze lhbtiqa+ monitor wordt helaas een stap achteruit gezet. Daarin wordt voor de analyse op een niet-consequente manier een combinatie gemaakt van zelfidentificatie en aantrekkingskracht. Met als gevolg: slechts een deel van de 1,7 miljoen bi+ mensen en hun ervaringen wordt meegenomen, de rest blijft onzichtbaar.

Zoals aangegeven zijn bi+ mensen alle mensen die zich tot meer dan één gender aangetrokken voelen, maar labelt niet iedereen in die groep zich als bi+. Sommige mensen labelen zich door stigma, druk of context als ‘hetero’, ‘homo’ of ‘lesbisch’, terwijl anderen labels als ‘pan’ of ‘queer’ gebruiken. En weer andere mensen houden niet van hokjes en gebruiken dus geen label. Hoe bi+ mensen zich ook labelen, als ze zichzelf al labelen, ze hebben één ding met elkaar gemeen: ze voelen zich aangetrokken tot meer dan een gender en ze lopen daardoor tegen de monoseksuele norm aan. Daarom zou vragen naar aantrekkingskracht leidend moeten zijn.

De manier van uitvragen in de lhbtiqa+ monitor gaat echter uit van zelfidentificatie, behalve wanneer het gaat om hetero mensen die aangeven evenveel op mannen als vrouwen te vallen (of op mensen ongeacht hun gender, of tot non-binaire mensen in verschillende varianten). Mensen die bijvoorbeeld “vooral” op het eigen gender vallen, maar óók op andere genders, vallen in dit onderzoek buiten de bi+ groep en worden mogelijk als lesbisch of homoseksueel gelabeld. Met andere woorden mensen die het hokje hetero, homo of lesbisch hebben aangevinkt die niet 50/50 op mannen en vrouwen vallen, en die dus op meer dan één gender vallen, worden foutief niet tot de bi+ groep gerekend.

Misschien klinkt het heel technisch. Of dat het juist goed is dat er meerdere varianten met elkaar gecombineerd worden. Maar dat is het dus niet. Door niet aantrekking als primair punt te maken, wordt een groep bi+ mensen in dit onderzoek onzichtbaar gemaakt. Alweer.

Zo raken de unieke ervaringen van bi+ mensen nog verder ondergesneeuwd, wat leidt tot onvolledige, en daarmee onbruikbare, cijfers.

En vanuit het oogpunt van onderzoek en beleid: door een deel van de bi+ gemeenschap te miscategoriseren, krijgen we geen volledig inzicht in hun behoeften en uitdagingen.

oproep

We roepen daarom de onderzoekers en de Staatssecretaris op om écht inclusief onderzoek mogelijk te maken. Want om de problemen waar bi+ mensen tegenaan lopen effectief aan te pakken, moeten ze eerst erkend en zichtbaar gemaakt worden. De tijd voor halfslachtige oplossingen is voorbij; de bi+ gemeenschap verdient serieuze aandacht en representatie. Laten we zorgen voor beleid gebaseerd op feiten – en op álle mensen die erbij horen.

lees ook