Het politieke trio van Tweede Kamerleden Vera Bergkamp (D66), Kirsten van den Hul (PvdA) en Nevin Ӧzütok (GroenLinks) hebben als ‘drie musketiers’ bijzondere successen behaald voor LHBTI+ emancipatie. Bi+ wil hen hiervoor eren en bedanken. Dat doen we door hen ieder te interviewen in aanloop naar de verkiezingen. In deze mini-serie lees je over hun achtergrond, hun drijfveren, de successen waar ze trots op zijn en hoe bi+, volgens ieder van hen, ook een politiek thema is. Daarnaast vertellen ze wat ze de komende periode willen bereiken in de politiek als ze opnieuw als Tweede Kamerlid worden gekozen op de verkiezingen van 17 maart.
Lees hier de interviews met Vera Bergkamp en Nevin Özütok
Kirsten van den Hul– woordvoerder emancipatie en onderwijs Partij van de Arbeid
Door Jantine van Lisdonk & Esther Wouters
Achtergrond en drijfveren
‘Een wereld waarin iedereen echt ten volle en veilig zichzelf kan zijn’, zegt Kirsten van den Hul stellig, ‘daarvoor ben ik vier jaar geleden de Tweede Kamer in gegaan’. Bevlogen: ‘Dit ligt aan de basis van mijn visie wat politiek zou moeten doen. Ik ben feminist en ik zet me in voor gelijke kansen voor iedereen. Als je dan inzoomt wie nog geen gelijke kansen heeft en waar er dus werk aan de winkel is, dan kom je ook uit bij de LHBTI+ gemeenschap. Er is al veel gedaan en bereikt, maar er moet ook nog veel gebeuren, bijvoorbeeld in het onderwijs. Ook bij geweld achter de voordeur of op straat maakt het uit wat je achtergrond is, van wie je houdt of wat je identiteit is. Daar wil ik me keihard voor inzetten: dat dit verandert en niet meer voorkomt.’
Successen
Het meest trots is ze dat ze samen met Vera Bergkamp en Nevin Ӧzütok de aanpassing van de Algemene Wet Gelijke Behandeling voor elkaar heeft gekregen, zodat transgender en intersekse personen beter beschermd zijn tegen discriminatie. ‘Ook de eerste stap die we hebben gezet in de aanpassing van artikel 1 van de Grondwet is bijzonder. Het meest eervolle als Kamerlid is als je kan werken aan de allerbelangrijkste wet en die kan verbeteren.’ Daarnaast vindt ze het belangrijk dat ze in bijna elk debat over onderwijs LHBT acceptatie en inclusie onder de aandacht brengt. Ze betrekt dit bij sociale veiligheid op scholen en ook bij de nieuwe wet op het burgerschapsonderwijs. ‘Onlangs werd een door mij ingediend amendement aangenomen, waardoor scholen niet alleen op papier maar ook daadwerkelijk moeten gaan zorgen dat anti-discriminatie op school de praktijk wordt. We weten gewoon dat het nu niet zo is.’
Voornemens
Als Van den Hul na de verkiezingen door mag als Kamerlid dan wil ze zich met stip inzetten voor het afronden van de Grondwetswijziging (red. na de verkiezingen is opnieuw een aanname van de Grondwetswijziging nodig in de Tweede en Eerste Kamer). Volgens haar leeft LHBTI+ emancipatie in de Tweede Kamer niet breed genoeg. ‘Er zijn veel politici die dit zien als een niche of iets waar je een passie voor moet hebben. Maar het gaat iederen aan. Zolang niet iedereen zichzelf kan zijn, is er wat mij betreft geen sprake van een geëmancipeerd Nederland. We zijn gewoon nog niet klaar.’
Sterker nog, ze ziet dat we soms stappen terug zetten en dat noemt ze frustrerend. Ze spreekt over een groeiende conservatieve beweging, ook internationaal. ‘In 2011 was ik Vrouwenvertegenwoordiger bij de Verenigde Naties. Ik schok dat daar vooral werd onderhandeld over behoud van genderlijkheid in de Verdragen in plaats van over vooruitgang. In Nederland zie je ook zo’n conservatieve ontwikkeling. Zo staat abortus weer ter discussie, terwijl we deze verworvenheid al heel lang hebben.’ Ze maakt zich erg zorgen over deze conservatieve beweging die morrelt aan de verworvenheden voor LHBTI+ mensen en vrouwen. ‘Rechtse politieke partijen zijn vooral instrumenteel in hun LHBTI+ agenda. Als ze het kunnen verbinden aan anti-islam dan vinden ze LHBTI+ belangrijk, maar dezelfde rechtse partijen werken niet mee aan voorstellen en wetswijzigingen van progressieve partijen die daadwerkelijk emancipatie van LHBTI+ mensen bevorderen. Het verankeren van de rechten van LHBTI+ mensen in de Grondwet is daarom heel belangrijk en niet alleen symbolisch.’
‘Een wereld waarin iedereen echt ten volle en veilig zichzelf kan zijn’, zegt Kirsten van den Hul stellig, ‘daarvoor ben ik de Tweede Kamer in gegaan’.
Aandacht voor bi+
Van den Hul ziet in de Tweede Kamer nog weinig bewustzijn over bi+ mensen. Zo komt seksueel geweld en geweld achter de voordeur meer voor bij bi+ mensen dan lesbische vrouwen en homo mannen. Ze ziet dat er veel vooroordelen zijn over geweld achter de voordeur en dat de aanpak niet uitgaat van verschillende oorzaken en specifieke groepen mensen. Dat geldt ook voor LHBTI+. ‘Er wordt nog homogeen over LHBTI+ gesproken alsof het één groep is en dat doet geen recht aan de hele breedte van alle letters. Bi+ mensen hebben specifieke problemen en dat heeft specifieke aandacht nodig.’ Nog steeds wordt er soms gesproken over ‘homo-emancipatie’ en dat is te kort door de bocht.
Meegeven
Wat wil Van den Hul alle bi+ mensen meegeven? ‘Ik vind het heel belangrijk om hulp te zoeken als je die nodig hebt, bijvoorbeeld als je te maken hebt met geweld. Angst en schaamte is een nare en verlammende mix. Ik gun iedereen om schaamte en angst te overwinnen. Wees niet bang. Je staat er echt niet alleen voor. Zie mij als een bondgenoot aan je zij.’
Noot: In het recente Tweede Kamerdebat over geweld achter de voordeur op 18 februari hebben Kirsten van den Hul en Vera Bergkamp een motie ingediend gericht op bi+. In deze aangenomen motie deden ze aan de regering het verzoek voor meer onderzoek naar de situatie van geweld achter de voordeur van bi+ vrouwen en een verkenning naar de mate van bi+ inclusieve preventie, seksuele vorming en hulpverlening.
