Dit jaar viert Pride Amsterdam de 25ste editie. Zelf heb ik ook een jubileum te vieren: 15 jaar geleden kwam ik uit de kast. Als biseksueel. Mijn uitleg toen? Maakt me niet uit wat je in je broek hebt; als jij lief voor mij bent, ben ik lief voor jou! Toegegeven: aantrekkingskracht telt altijd mee, maar dat bekijk ik liever van persoon tot persoon.
In de tijd sinds de eerste Pride en mijn eerste coming out is er veel veranderd. De eerste Pride was een bedankfeestje voor de tolerantie in de stad, intussen heeft Pride zich steeds opnieuw uitgevonden en verbeterd. En ik? Ook ik vond mezelf opnieuw uit. Hopelijk heb ik me in die tussentijd ook iets verbeterd. 15 Jaar geleden wilde ik bijvoorbeeld niets te maken hebben met ‘dat overdreven gedoe’. Intussen ben ik al weer een aantal jaar vrijwilliger voor Pride Amsterdam.
Momenteel ben ik samen met een aantal anderen zelfs bezig met het opzetten van de Bi+ Pride-commissie. Daarnaast ben ik bestuurslid bij Trainbow, het LHBTI+ netwerk van NS. Ook daar kwam ik bij omdat Bi+ nog niet écht gehoord werd in het bestuur. En als ervaren roeptoeter probeer ik de #IKBENHETZAT-beweging een stem te geven. Soms door heel kwaad te schreeuwen, soms door een petitie, een tweet, een stuk op Facebook of een e-mail aan een politicus. En sinds kort ook via Gaykrant.
Jezelf opnieuw uitvinden en het ontdekken van wat je leuk, sexy, interessant, of belangrijk vindt, gaat volgens mij een leven lang door. Eerst was ik al blij dat ik biseksueel begreep. Tot een transman me liet zien dat er veel meer te kiezen is. Daarmee ben ik misschien wel panseksueel. Ik voel me momenteel in ieder geval Bi+. Tijdens deze ontdekkingstocht probeer ik ook voor anderen meer ruimte te maken. Daarom zet ik me dan ook graag in voor Bi+ Nederland. Alleen maar man òf vrouw is saai. Er is veel meer te ontdekken!
Ronald gebruikt als voornaamwoorden hij/hem.
