Zo. Heb ik je aandacht? Want het cheesy ‘helemaal jezelf kunnen zijn’, dat kennen we nou wel toch? Een vriendin, alles uitgeprobeerd en onweerlegbaar hetero gebleken verzucht dan altijd: ‘Ja hóór, helemaal jezelf zijn, dat is voor ons allemáál toch heel moeilijk.’ En zo is het. Het leven heeft voor de meesten van ons een hele berg uitzoekerij in petto.
Maar toch. Vandaag is het Bi Visibility Day en dat is belangrijk voor mij en veel anderen. Als je ouder wordt, kun je beter zien hoe ogenschijnlijk kleine dingen in de loop van de tijd een veel groter effect op je leven hebben gehad dan je in de gaten had. Zoals een geheim met je meedragen, groot of klein. Of net anders zijn. ‘Nee ik val op mannen én vrouwen, maar dat is eigenlijk niet zo belangrijk’. Die zin heb ik echt vaak uitgesproken.
Vanaf mijn 14e kende ik verliefdheden op jongens en meisjes. Ik voelde me zeker niet lesbisch en ook niet hetero. Anderen begrepen het niet helemaal en ik zelf eigenlijk ook niet. Ik kende alleen mijn verliefdheden. Ik kreeg vragen hoe die voorkeur dan verdeeld was over mannen en vrouwen, of ik dan 2 partners wilde of 1 en of ik dan met een man of een vrouw wilde eindigen in een vaste relatie. Ik had werkelijk geen idee. Ik dacht altijd: misschien kom ik er later nog achter of ik nou toch lesbisch ben of niet. Maar dat gebeurde niet. Wel ging ik me steeds iets vreemder voelen.
Anno 2024 weten we uit recent onderzoek (GGD onderzoek 2023) dat 11% van de Nederlandse bevolking tussen 18 en 80 jaar dit soort gevoelens heeft. Dat zijn omgerekend naar de bevolking van 2023 1.511.773 mensen. Meer dan anderhalf miljoen mensen! Dit gaat dus over een heleboel van jouw collega’s, medewerkers, bestuurders, managers maar ook buren, vrienden, familieleden. Hoeveel mensen die bi+ zijn ken jij? (Als je 100 mensen kent zouden dat er statistisch gezien ongeveer 11 zijn.)
Oké. Tot zover de open cultuur rondom bi+ zijn. Want die hebben we dus nog niet. Waarschijnlijk kwam je tot de conclusie dat je er 3 kende ofzo. Of 5. Of 0. Dat de meeste mensen het niet zeggen of niet zo benoemen. Is dat erg? Het is een privézaak toch?
Ja! Dat is erg. Want dat geheim, dat niet goed kunnen uitleggen, niet begrepen worden, bang zijn voor reacties, is niet gezond voor mensen. Dat weten we uit onderzoek. Mensen gaan daar heel slecht op, om het populair te zeggen. Je krijgt iets dat ‘minority stress’ heet. Je bent je maar al te bewust van het stigma, vermijdt het gesprek erover -misschien zelfs met degenen die je het meest na zijn- en als je dan toch probeert uit te leggen hoe jij in elkaar steekt, loop je het risico op onbegrip, negatieve reacties of erger.
Het vreemde/blijft je begeleiden/ schijn je niet te kunnen bestrijden/schijn je bij elke stap één zwerfstapsprong voor te zijn, dicht Judith Herzberg.
Dat verwoordt het goed. Zoiets gaat je op de hielen zitten. Dat is geen lekkere basis voor je dagelijkse leven en werk.
Ik doe er even wat cijfers bij:
- bi+ mensen en werk: 27% van de bi+ mensen krijgt te maken met ongewenst gedrag van collega’s. Dit omvat pesten, ongewenste seksuele aandacht, intimidatie en lichamelijk geweld (Van Beusekom & Kuyper, 2018).
- bi+ mensen en gezondheid: voor bi+ mensen gold in 2022 dat 33% mentale gezondheidsproblemen had. (Huijnk et al. 2022).
- bi+ mensen en veiligheid: 46% van de bi+ vrouwen heeft in 2022 seksueel geweld meegemaakt (CBS prevalentiemonitor, 2022).
En dat allemaal – voor zover we uit onderzoek begrijpen-, omdat bi+ zijn niet is genormaliseerd. Hier ligt meteen ook de kans om het leven van 1.5 miljoen Nederlanders makkelijker te maken: gezonder, productiever, gelukkiger.
Dat we met zijn allen iets meer gaan begrijpen van de grote groep bi+ mensen en het de normaalste zaak van de wereld wordt dat mensen hier open over zijn. Dat jij na het lezen van dit stukje even opzoekt waarom die + eigenlijk achter bi staat. En de handreiking bi+ mensen op het werk bekijkt. Gewoon dat en niet veel meer. Je hoeft er niets van te vinden, je moet er íets van weten en je mag er verder je schouders over ophalen.
Want als we straks zover zijn dat iedereen denkt: oké ik begrijp dat veel mensen bi+ zijn en dat dat echt bestaat ook al heb ik zelf die gevoelens niet, in mijn organisatie hebben we een cultuur waarin ook bi+ mensen zich thuis voelen en hier open over zijn, dan stop ik als voorzitter. Daar kijk ik trouwens best naar uit, want dan kan ik in de tijd dat dit vrijwillige werk kost gewoon lekker gaan skaten en een boekje lezen. Dus hup hup, help ons vooruit!
Hoe:
- Kijk voor info voor professionals op biplus.nl.
- Laat je HR afdeling bi+ inclusief personeelsbeleid opstellen, in de toolbox van Bi+ Nederland vind je onder andere een zelfscan voor organisaties en de bi+ inclusieve taalwijzer.
- Vraag Bi+ Nederland je te adviseren of een workshop te komen geven.
- Sponsor ons. We krijgen een kleine subsidie van OCW, steun van bedrijven en particulieren is nodig en wordt rechtstreeks besteed aan bi+ emancipatie.
Ik wens je een inclusieve dag!
